De beroemde pianist, bandleader en componist Chick Corea (1941 – 2021) was een muzikale duizendpoot. Jazz, Fusion, Rock, Latin, Avant-garde, hij voelde zich overal in thuis. Corea won 27 Grammy Awards en had maar liefst 72 nominaties op zijn naam staan. Eén nominatie was in 1986 voor zijn Cd Septet in de categorie Beste hedendaagse compositie.
Hoe kom je nu als Nederlandse klassieke musici in aanraking met deze superster?
Het Matangi Quartet heeft in 2014 voor haar album Jazzics ook het vijfdelige The Adventures of Hippocrates van Chick Corea opgenomen. Tijdens de lockdown vanwege Corona bedacht Matangi hun #90seconds project en vroegen ze ook Corea om een compositie van 90 seconden. ‘Dat zal hij toch wel niet doen’ dachten ze. Nog diezelfde nacht antwoordde hij en de volgende ochtend lag Lyric Waltz er!Bij pianist Ralph van Raat was de liefde voor Corea al veel ouder! Hij was 11 toen hij in de platenkast van zijn ouders de muziek van Chick Corea ontdekte.
Tot op heden blijft van Raat gefascineerd door diens muziek zoals hij gisteren op het podium van Hertz in Tivoli Vredenburg vertelde. Corea had aan de beroemde Julliard school of music in New York gestudeerd en rekende Alban Berg en Béla Bartók tot zijn inspiratiebronnen. In zijn schaarse vrije schreef Corea ook composities voor de concertzaal zoals Piano Music en Septet. Jarenlang was Van Raat op zoek naar de bladmuziek van dit septet. Toen het uitgegeven werd kocht hij het meteen.
Afgelopen jaar speelden Van Raat en het Matangi Quartet ‘hun’ composities al een aantal keer samen. Gisteren kwamen ze samen met Felicia van den End (fluit) en Stefan Blok (hoorn) naar Utrecht. Het podium was rood verlicht en de stoelen stonden al in de septetbezetting klaar toen van Raat met de Piano music 1-5 (1971-1984) begon.
Het eerste deel zou ik omschrijven als “Jazz ontmoet Schönberg”. De pianoloopjes waren bekoorlijk en gegarneerd met atonale tussenstops. Het tweede deel was meer impressionistisch met vlagen Debussy. In het langzame vierde deel vertelde Van Raat bevlogen een romantisch verhaal waarna hij deel 5 virtuoos afsloot met een wilde jacht, akkoord-bombarie en flitsende arpeggio’s. Coreas Piano music heeft een hoog ‘feel good’- gehalte, het publiek klapte zelfs tussen de delen door.
De aansluitende Lyric Waltz was veel te kort, dus had Matangie-cellist Arno van der Vuurst nog een stukje erbij geschreven. Het niet veel langere Leaving behind begon met een viool pizzicato loop en liet het kwartet daarop swingen.
“Het schrijven van Septet was mijn eerste poging als componist om een doorwrocht stuk van deze lengte en complexiteit te creëren. Het begon zonder idee van vorm, maar alleen met de idee dat ik de vorm zou improviseren terwijl ik schreef. Ik bleef schrijven tot ik geen tijd meer had en componeerde toen een einde.” schreef Corea over zijn compositieproces.
De eerste twee delen zijn kort met een veeleisende solo voor de hoorn. Knap hoe zuiver Blok afwisselend hard en zacht blies als hij twee instrumenten ter beschikking had. In het vierde deel was er voor ieder instrument een uitgebreide solo met als absolute hoogtepunt de lyrische cadens voor piano. Van Raat toverde met klank en tijd en een super tedere aanslag: op hetzelfde moment bar- en meesterpianist. Wat een traktatie!
Deze recensie is ook te lezen op De Nieuwe Muze