De Bach van mijn vader
Elke dag speel ik een stuk van Bach. Met sommige van zijn solo-sonates ben ik al meer dan 40 jaar in de weer. Enkele dagen geleden probeerde ik het Andante BWV 1003 en ontdekte dat ik deze compositie nog langer ken. Ter bevestiging keek ik in de geërfde bladmuziek van mijn vader en zag inderdaad juist boven de noten van dit stuk vingerzettingen in zijn hoekige handschrift. Nadat hij uit Oost-Berlijn was gevlucht zat hij nog midden in zijn vioolstudie aan de Hochschule der Künste toen ik geboren werd. Ik ben met deze Bach dus vrijwel zeker al in de buik van mijn moeder in aanraking gekomen.
Voor het eerst gaat het alleen om het plezier
Sinds enkele weken speel ik in een Jazzband! Na pas twee jaar saxofoonles en twee optredens op mijn eigen huisconcerten was ik stomverbaasd over de uitnodiging van een kennis om mee te spelen in haar band. Ondanks hevig verzet vanuit mijn superego heb ik mijn twijfels opzij weten te zetten. En zo geniet ik nu intens van het vertrouwde maar door de improvisaties ook volledig nieuwe musiceren tijdens onze repetities. Als amateur mag ik zonder slecht geweten elke voor het leren belangrijke fout maken en ik durf zelfs te zingen!
Dit heb ik al zo lang willen doen
Afgelopen week heb ik mijn eerste coaching sessie gegeven. Het begon onwennig, net als bij mijn allereerste dansles. Tijdens het wederzijdse aftasten vond ik gelukkig al snel een natuurlijk evenwicht tussen spontaniteit en inlevingsvermogen en kon ik vervolgens bouwen op de ervaringen en verworvenheden uit mijn opleiding. Het compliment dat mijn gesprekspartner me aan het eind gaf vond ik heel fijn. Ik verheug me op alle toekomstige gesprekken.
Vandaag heb ik mijn bedrijf op Google Maps gezet. Met deze stap ben ik weer een stuk zichtbaarder geworden. Nu ga ik genieten van een heerlijke vakantie.